اینترنت ۵G چیست؟ چه تفاوت‌ها و برتری‌هایی با نسل‌های پیشین اینترنت دارد؟

احتمالا تا چند ماه آینده یک انتخاب بزرگ پیش‌رو خواهید داشت.

اسمارت‌فون ۵G بخریم یا هنوز به دنبال اسمارت‌فونی با بیشترین سرعت در LTE باشیم؟ کدام سرویس و اپراتور را برای شبکه موبایل و دیتای خود انتخاب کنیم؟ نیاز به ۵G داریم یا فعلا بهتر است روی ۴G LTE بمانیم؟

البته، این پرسش‌ها برای کاربران مقیم کشور ایران چندین سال دیرتر مطرح می‌شوند و احتمالا گوشی‌های ۵G به این زودی‌ها وارد بازار ایران نشوند ولی اگر مقیم خارج از کشور هستید یا دایم در سفرهای خارجی خواهید بود؛ دیر یا زود باید دنبال جواب این پرسش‌ها باشید.

دقیقا تفاوت شبکه موبایل ۵G با LTE چیست؟ در حال حاضر کدام‌یک مهم‌تر است و اگر می‌خواهیم اسمارت‌فون جدیدی خریداری کنیم؛ باید کدام‌یک را مبنای انتخاب خود قرار دهیم؟

همه می‌دانیم اینترنت ۵G به نسل بعدی شبکه‌های سلولی موبایل اطلاق می‌شود و در ادامه نسل ۴G است. LTE زیرشاخه ۴G بوده و یک جهش درون نسلی محسوب می‌شد که پهنای‌باند، سرعت و آنتن‌دهی بهتری فراهم می‌کرد.

آمدن اینترنت ۵G به معنای خداحافظی با LTE نیست و اپراتورها نمی‌خواهند سوییچ‌ها و آنتن‌های LTE را خاموش کنند. شما می‌توانید به طور همزمان هم از شبکه‌ ۵G سود ببرید و هم به شبکه‌ LTE متصل باشید.

مزایای اینترنت ۵G

اولین و مهم‌ترین مزیت اینترنت ۵G نسبت به ۴G LTE، سرعت بیشتر است.

چون هم طیف‌های فرکانسی در دسترس بیشتری فراهم می‌کند و هم از فناوری‌های ارتباطی رادیویی پیشرفته‌تری سود می‌برد.

افزون بر این، تاخیر بسیار کمتری نسبت به ۴G LTE خواهد داشت که دامنه گسترده‌ای از کاربردهای جدیدی در فضای اینترنت اشیا شکل می‌دهد.

به زبان ساده، ۵G اجازه می‌دهد اطلاعات را سریع‌تر از فناوری‌های قبلی دانلود و آپلود کنیم. در تئوری، در شبکه ۵G باید سرعت دانلود بین ۱ تا ۱۰ گیگابیت با تاخیر ۱ میلی‌ثانیه باشد.

 

اما در عمل انتظار داریم شاهد سرعت دانلود متوسط ۵۰ مگابیت با تاخیر ۱۰ میلی‌ثانیه باشیم. حالا، این سرعت را مقایسه کنید با سرعت دانلود متوسط ۱۵ مگابیت و تاخیر ۵۰ میلی‌ثانیه در شبکه ۴G LTE تا متوجه اتفاق بزرگ پیش‌رو شوید.

البته، همه‌چیز به شبکه موبایل اپراتور، منطقه پوشش‌دهی، تعداد مشترکان و نزدیکی شما به دکل‌های BTS موبایل دارد.

 

 

اما اینترنت ۵G مفهومی فراتر از سرعت بیشتر در تبادل اطلاعات دارد. یک فناوری است که همانند چتر، دیگر فناوری‌ها و شبکه‌ها را در بر می‌گیرد و می‌تواند انواع طیف‌های فرکانسی با مشخصات و تکنیک‌های ارتباطی گوناگون برای مصارف خاص به دست دهد.

۵G علاوه بر پشتیبانی از امواج رادیویی استفاده شده در ۴G LTE، از طیف‌های فرکانسی میلی‌متری (mmWave) نیز سود می‌برد.

امواج میلی‌متری، طیف‌های فرکانسی سطح بالایی هستند که پهنای‌باند بالایی هم فراهم می‌کنند ولی برد موثر کمتری دارند.

این امواج برای استفاده در محیط‌هایی مانند استادیم‌های ورزشی بسیار مناسب هستند. چون با استفاده از MIMO و Beamforcing می‌توانند هزاران لینک را در محیط‌های شلوغ نگه‌داری کنند.

یک ایستگاه پایه ۴G به طور معمول دارای ۱۲ آنتن برای ارسال و دریافت اطلاعات است ولی با تکنیک‌های MIMO در ۵G هر ایستگاه پایه می‌تواند بیشتر از ۱۰۰ آنتن را میزبانی کند.

 

در اینجا، فناوری مانند Beamforcing از تداخل لینک‌ها و آنتن‌ها جلوگیری می‌کند و هزاران کاربر و دستگاه می‌توانند به طور همزمان، بالاترین سرعت دانلود و اپلود را بدون تاخیر یا قطعی داشته باشند.

 

 

ایستگاه‌های پایه اینترنت ۵G می‌توانند بسیار کوچک بوده و بالای دکل‌های برق۷ چراغ‌های راهنمایی و رانندگی، ساختمان‌ها و مناطق مختلف شهری نصب شوند.

طبیعی است که ساخت چنین شبکه‌ای چالش‌برانگیز است و می‌تواند هزینه بالایی به همراه زمان بیشتری ببرد ولی در عوض پوشش‌دهی و سرعت بهتری خواهد داشت.

شبکه ۴G LTE-A چیست؟

همان‌طور که اشاره شد؛ شروع کار شبکه‌های اینترنت ۵G به معنای پایان کار ۴G نیست.

آخرین فناوری موجود روی شبکه‌های ۴G به نام LTE-A وعده سرعت ۱ گیگابیت بر ثانیه را می‌دهد که البته سرعتی پایین‌تر از ۵G خواهد بود.

همین‌طور، شبکه‌های موبایل LTE-Advanced Pro با سرعت‌هایی بیشتر مطرح هستند و اکنون در چندین کشور دنیا راه‌اندازی شدند.

برخی از اپراتورها مانند AT&T از این فضای سردرگم پیش آمده استفاده کرده و برخی از فناوری‌های مبتنی بر ۴G LTE را با برچسب ۵G E (سرنام ۵G Evolution) روانه بازار می‌کنند.

بهتر است این نام‌ها شما را به اشتباه نیندازد. شبکه‌ها یا فناوری‌های LTE-A و ۴G LTE و LTE-A Pro همگی زیرشاخه شبکه‌های نسل چهارم یا همان ۴G هستند و فقط در سرعت و برخی پارامترهای کوچک دیگر تفاوت دارند.

بنابراین، تمام گوشی‌های امروزی از این فناوری‌های پشتیبانی می‌کنند و برای استفاده از آن‌ها نیازی به تعویض اسمارت‌فون نیست.

ولی برای اتصال به شبکه ۵G باید یک ارتقا در اسمارت‌فون‌ها رخ دهد و گوشی خریداری شود که مودم ۵G دارد. البته، غالب تراشه‌های ۵G امروزی از مودم‌های ۴G LTE نیز سود می‌برند تا در مکان‌هایی که شبکه ۵G در دسترس نیست؛ به شبکه ۴G LTE متصل شوید.

مهم‌ترین نکته‌ای که باید بدانید

برخی از اپراتورها روی ۴G LTE حداقل سرعت ۲۵ مگابیت بر ثانیه را به طور متوسط می‌دهند و حداکثر سرعت آن‌ها به ۵۰ مگابیت می‌رسد.

چنین سرعتی برای استریم ۴K مناسب است و شما را از هر شبکه دیگری بی‌نیاز می‌کند. به زبان دیگر، شاید شما روی یک شبکه ۴G LTE به سرعت و کیفیت شبکه‌ای دسترسی پیدا کنید که یک شبکه اینترنت ۵G در ابتدای راه خواهد داشت.

بنابراین، همیشه سوییچ از ۴G به ۵G همراه با سرعت بیشتر یا به نفع کاربر نیست. شاید برای کاربران معمولی، تفاوت آن چنانی میان ۴G و ۵G در ابتدای راه نباشد ولی کاربران حرفه‌ای که تاخیر بسیار ناچیزی نیاز دارند یا برخی کاربردها و صنایع مانند خودران‌ها، بازی‌های کامپیوتری، واقعیت مجازی و روبات‌ها سوییچ به ۵G ضروری و بهتر است.

ما امیدواریم که شرکت‌هایی مانند سامسونگ، هواوی و چند برند دیگر اسمارت‌فون‌های ۵G خود را امسال معرفی و روانه بازار کنند ولی شرکتی مانند اپل تا سال ۲۰۲۰ هیچ آیفون ۵G عرضه نخواهد کرد.

شکی نیست که در بلندمدت باید یک اسمارت‌فون ۵G خریداری کنید ولی زمان آن به کشور و شهر محل سکونت شما، اپراتور موبایلی که استفاده می‌کنید، سرعت و تاخیری که روی شبکه موبایل نیاز دارید، هزینه‌ها و چیزهای دیگر بستگی دارد./یک پزشک